ماساژور

فیلد و همکارانش  (1998) در مطالعه ای در زمینه ماساژ درمانی نشان دادند که ماساژ درمانی در کاهش افسردگی و اضطراب و بهبود الگوی خواب در بیماران افسرده رابطه داشته است و ماساژ درمانی با افزایش دوپامین و افزایش هورمون سروتونین و کاهش هورمون های استرس زا، باعث کاهش میزان افسردگی شده است.

شرمن (1998) در مرکز مطالعات سلامت در شهر سیاتل با مطالعه بر روی 68 نفر متوجه شد کسانی که در طول سه ماه ده جلسه ماساژ درمانی دریافت کردند به میزان 50 درصد از اضطرابشان کاسته می شود. همچنین تحقیقاتی را بر روی بیماران افسرده انجام داد و از دو روش ماساژدرمانی و ریلکسیشن برای بیماران استفاده کرد و به این نتیجه رسید که این دو روش با هزینه کمتری که دارد می تواند در درمان افرادی که دچار افسردگی و اضطراب مزمن هستند نقش موثری داشته باشددر تحقیقی که نانسی و همکارانش (2000) در مورد اثرات ماساژ درمانی بر کاهش افسردگی، اضطراب، استرس، هورمون کورتیزول و غدد عصبی انجام دادند، اثرات مفید ماساژ درمانی را مشاهده کردند.

در تحقیقی مویر و همکاران (2004) به منظور بررسی تأثیرات ماساژ درمانی به این نتیجه رسیدند که ماساژ سطح اضطراب، افسردگی، فشارخون و ضربان قلب را کاهش می دهد.

جنیفراج (2005) در پژوهشی نشان داد که استفاده از ماساژ طی شش هفته به مدت یک ساعت در هر روز باعث می شود که سطح اضطراب و افسردگی نفرات مورد آزمون که 8 نفر بودند بطور معناداری کاهش یافت.

فیلد و همکاران (2006) در تحقیقی تأثیرات ماساژ درمانی را بر ن باردار افسرده مورد بررسی قرار دادند. در این مطالعه که 84 نفر زن افسرده باردار در دوره سوم حاملگی در نظر گرفته شدند بطور تصادفی در گروه های ماساژ درمانی قرار گرفتند گروه کنترل یا گروهی که تحت درمانگری ماهیچه ای قرار گرفتند با گروهی که تحت ماساژ قرار نگرفتند مقایسه شدند گروهی که تحت ماساژدرمانی قرار گرفتند از سطوح کمتر اضطراب و افسردگی رنج می بردند و درد کمر و پاهای آنها کمتر شده بود، سطح دوپامین و سروتونین بیشتری را نشان دادند و هورمون کورتیزول کمتری ترشح شده بود.

هرنادز و ریف (2006) به بررسی اثر بخشی ماساژ درمانی در کاهش درد و تنش، تقویت دستگاه ایمنی بدن و نیز کمک به رشد نوزادان نارس و نوزادان طبیعی پرداخته است. نتایج پژوهشی در کاهش سختی ماهیچه ها و بهبود توان حرکتی بیماران مبتلا به فلج مغزی و نشانگان دوان و بهبود علائم برخی از بیماری ها از جمله آسم، دیابت و بیماری های پوستی و افسردگی را به اثبات رسانده اند.

ارنست و همکاران (2007) در یک تحقیق، تأثیر ماساژ درمانی را بر روی نوجوانان افسرده، ن افسرده، و ن دارای اختلال افسردگی در طی دوران حاملگی، انجام دادند. تعداد جلسات ماساژ درمانی از 5 تا 32 جلسه متفاوت بود و طول جلسات حدود 20 تا 30 دقیقه بود. یافته ها نشان داد که ماساژ درمانی دوره درمانی موثری برای افسردگی متفاوت از بیماری های دیگر را فراهم می آورد.

فینچ و همکاران (2007) در مطالعه ای به تأثیر ماساژ درمانی بر میزان خودکارآمدی بیماران مبتلا به MS پرداختند و نتایج نشان داد که کاربرد تکنیک های مختلف ماساژ درمانی سبب بهبود میزان خودکار آمدی و بهبود کیفیت زندگی این بیماری گردید.

در مطالعه دولدر (2010) به منظور ارزیابی تأثیرات ماساژ بر روی درد و دامنه حرکتی شانه، شرکت کنندگان 6 هفته ماساژ به مدت 15 تا 20 دقیقه برای 2 بار در هفته دریافت کردند و در مقایسه با افرادی که ماساژ دریافت نکردند افزایش دامنه حرکتی و کاهش درد را نشان دادند.